Christophe is filiaalmanager in een retailshop en deelnemer aan een opleiding die ik recent gaf.  Filiaalmanager mag je hier vooral lezen als: ‘verkoper onder de verkopers, maar hij moet ook de stock beheren’.  Tot nu dan, want de hele training gaat over het meer en meer opnemen van managementtaken.

Maar het is niet in dat kader dat ik tot deze tekst kom, het is een uitspraak van Christophe tijdens die opleiding.

Eén van de manieren om die managersrol in te vullen is door meer formele feedbackmomenten op te nemen: tijdens een one-to-one of tijdens een formeel evaluatiegesprek.  En Christophe, gegroeid door en in de realiteit, komt met de klassieke reactie:

“Maar ik moet toch niet wachten tot een moment!? Als ze nú iets goed doen, dan pak ik ze eens goed vast!”.

Om nog even in de opleiding te blijven: uiteraard moet je niet wachten, dus geef gerust je tussendoorcompliment.  Én eens per week wat meer onderbouwd en gedegen.  Én in je jaarlijks evaluatiegesprek nog eens een keer.

Maar het was de uitspraak: “… dan pak ik ze eens goed vast!” die me triggerde.

In een wereld van diversiteit, positieve genderdiscriminatie en alle Amerikaanse TV-voorbeelden waar een verkeerde beweging een ‘law suit’ wegens seksuele intimidatie oplevert; in zo een wereld beginnen we al de wenkbrauwen te fronsen bij dergelijke uitspraken.

Of op een reëlere schaal: vraagt elke leidinggevende zich niet af “Binnen onze bedrijfscultuur waarin we een kus op de wang geven, doe ik dat ook bij de mensen die aan mij rapporteren?” En vraagt een medewerker zich niet hetzelfde af: “Nu mijn collega m’n baas geworden is: geef ik dan nog wel die kus?”

Is het fout om iemand eens goed vast te pakken om je waardering te uiten? Of kan dat alleen op knuffeldag?

Klanten vragen ons wel vaker om huisregels in te voeren en dan is zoiets soms een onderdeel.  Omdat we vanuit onze sterkte een proces begeleiden mét een didactische insteek (tenslotte dient de interne communicatie om gedrag(-verandering) te zien), krijgen we hier vaak erg grappige situaties. Maar ook een eindconclusie: de voorzichtigheid wint het telkens van de spontaniteit. Begrijpelijk, maar wel jammer.

Dikke zoen

Nico

Met interesse gelezen? Danku om te delen!